"கொய்யப்பட்ட ரோசாவே"

கருப்பாடு களமிறங்கி

களவாடி உறவாடிய

கரைச் சேரா கனவுகண்டு

கரைந்து வாழும் உள்ளமிங்கு

காதலைத்தான் கைக்கழுவ

காதல் செய்த குற்றமிங்கு

கிளிப்பேச்சு கேட்க வந்து

கிழிந்த காகிதம் ஆனேன்

கீழ்வானம் சாட்சி சொல்ல

கீரி ருசித்த பாம்பானேன்

குழந்தையான குணமொன்று

குழைந்து குரோதமானதே

கூவி கொக்கரித்தால்

கூடுமே கூட்டமிங்கு

கெத்தாக ஆண் நிற்க

கெட்டுப்போன பெண்ணாவேன்

கேளாத உலகமிது

கேட்போரும் இச்சையுடன்

கை பிடித்த அரளி விதை

கை கோர்க்கும் கனவுகள் மறைய

கொடும்பாவம் செய்த எம்மை

கொல்லாமல் விடமாட்டேன்

கொடுஞ்சினம் தான் கொக்கறிக்க

கொய்யப்பட்ட ரோசாமலர் - பேச

கோழைத்தனம் வேண்டாமடி

கோபம் கொள்ளக் கூடாதடி

கோகுலத்தின் ராதைக் கூட சீதைதானடி

கோரைப் புல்லாய் நிமிர்

கௌரவம் தான் வாழ்க்கையென்றால்

கௌரவிக்க எவரும் இலர் இப்புவிதனிலே

கௌரவிக்க வாழ்வேனடி-சிசுவை

கௌரவிக்க வாழ்வேனடி...............

டிஸ்கி : பாதிக்கப்பட்ட ஒரு மங்கையின் நிலையிலிருந்து நான் எழுதிய வரிகள் தவறிருந்தால் இம் மா பாவியை மன்னித்தருள வேண்டும் தாய்குலமே