கணைதனில் உள்ளக்கரு அள்ளும்...!

அர்த்தமாய் உருமாறி உமையாள்தன் இடமேறி

        தக்கநிலை கொடுத்தனவோ சொக்கன் சொக்கியே

சுயமிழந்தான் உற்றதொழில் தனை மறந்தே

        நித்தமெழில் செழித்தெழவே தடை தகர்த்ததரி

பித்தனாகி சித்தனாகி சுத்தமெனும் சுடர்கொணர

        அந்தமாகி அணுபந்த மாகிசந்த மியற்றுமால்

திருவென்ற உருவொன்றாய் அருகிட அருளும்

        அவணியே அவனுரு கொள்வானுள் குடியாம்

சிங்கமொடு காட்டிலே தங்குமறை கூடாய்

        திங்குமரு புல்லினம் தாங்குமருள் மேனியே

நிற்கதுணை வேண்டியே உடுத்தும் உடையாய்

        யாருனை தீண்டுவாரே தூணாகிடும் அரண்

அண்டுவா ரில்லாத தொண்டு தானில்லை

        விண்டதாகம் மொண்டு தானருக தூண்டும்

நிலைகொள்ள நிம்மதி தனைக் கொள்ளும்

        விரதவியா பாரமாய் திரித்தது வெல்லும்

தரித்ததை சொல்லும் தகனமே அல்லல்

        பகலுமே கொள்ளும் பசித்த மயக்கம்

விரித்ததை வெல்ல வினைதான் செல்ல

        கணைதனி லுள்ள கருத்தினை அள்ளும்

கழற்றினி வேடம் களைத்த உருபோதும்

        களம்நிறை கொண்ட கயவனாய் உள்ளில்

கலைச்செல்ல காலம் நடத்தும் விளையாகு

        அரங்கேற்றம் காண விரைவான் அங்கு

அர்த்தநாரி யாமவன் சொல்லும் அர்த்தங்கேள்

        உனையுற்று நோக்கவே எங்கும் காணுவாய்

தினமரிந்த மந்திரம் திரியங்கும் எந்திரம்

        நகலிலா திருநகையு மாயுரு காணுவாய்

பகையிலே திகழுமகம் கொண்டதற மனதே

        கொணர்வாய் பாக்யநாத பக்கம் காணுவாய்

தாங்கிய தேகமினி வேண்டாவிடு வாக்யம் 

        தங்குமேட்டி லேயிரும் திவ்யம் காணுவாய்