எந்தன் துணையவளே...!

கன்னி மயிலே...! கொஞ்சும் கிளியே...!

கோவைப்பழமாய் என்னை கொத்திச் செல்லடி

கானக் குயிலே காணா மறையேன்

சோளக்கதிராய் என்னை கொரித்துச் செல்லடி

பருவச் சிலையே...! பூங்கா வனமே...!

மல்லிச்சரம் யான் சூடிக் கொள்ளடி

பாசமழையே பச்சைக் குழந்தாய்

தாவிக்கொள்ளடி தாயாய் அணைப்பேன்

சிட்டுக்குருவி மென் இசையருவி

திணையருப்பாய் எந்தன் இதயத்திலே

தினம் இசைப்பேன் இன்பஇயல் தொடுப்பேன்

இனியவளே...! எந்தன் துணையவளே...!

மலர் பறித்தேன் அள்ளி சரம்தொடுத்தேன்

உந்தன் கரம் பிடிக்க மாயமென்ன

கண்ணில் மறைவதென்ன மாயையன்றோ

மனதின் தேடலன்றோ ...............

கலியுகம் : இருமனம் இணையும் மறுகணம் மறையும் மீளில்லா வாழ்வுதனில் மீட்டெடுக்கும் நினைவு மட்டும் வழிநடத்தும் வருடங்கள் கரையும் வாழ்நாள் முடிவினில் நினைவலை ஓட்டும் படச்சுருள் இனியேனும் நிகழாகட்டும் ............